خولنجان - خولنجان

خولنجان

86/11/23 ساعت: 8:29 صبح

خولنجان روستائی بسیارزیبا ست که درنزدیکی رودخانه زاینده رود واقع شده است.

آب وهوای روستا متعدل می باشد . محصولات برنج: گندم: جو چغندر قند: سبزیجات :خیار: گوجه فرنگی وبادمجان

زیباشهر شهری است در بخش گرکن جنوبی شهرستان مبارکه استان اصفهان ایران.

این شهر در 5 کیلومتری شهر مبارکه ( مرکز شهرستان) قرار دارد و در سال1381 از بهم پیوستن سه روستای خولنجان آدرگان و لنج تبدیل به شهر شده است . در کنار این شهر کارخانه تولید مواد نسوز ( کوره ها ) قرار دارد . عمده شغل مردم کار در کارخانجات منطقه کشاورزی و ... می باشد. این شهر همچنین مرکز بخش گرکن جنوبی نیز می باشد و تا اصفهان حدود 30 کیلومتر فاصله دارد شهری سرسبز و در کنار زاینده رود قراردارد در سالهای اخیر شهرداری تلاش وسیعی را برای زیباسازی و بخشیدن چهره شهری انجام داده است .

قلعه بزی (قلعه خان) لنجان
دژخان لنجان در روستای خولنجان دهستان گرگن جنوبی بخش مرکزی قرار دارد. از این دژ، در حال حاضر آثار مهمی برجای نمانده و روستای خان لنجان، که مردم محل خولنجان گویند، برجای آن قلعه بنا نهاده شده است. ناصر خسرو قبادیانی، شاعر و جهانگرد سده 5 هـ . ق از این دژ یاد کرده می ‌گوید: « … و از آن جا به خان لنجان رسیدیم و بر دروازه شهر نام طغرل بیگ نوشته دیدم و از آن جا شهر اصفهان هفت فرسنگ بود. مردم خان لنجان عظیم، ایمن و آسوده بودند و هر یک به کار و کدخدایی خود مشغول» پس از مرگ ملک شاه سلجوقی و کشته شدن خواجه نظام الملک، اسماعیلی ‌ها از فرصت استفاده کرده و قلعه خان لنجان را از مؤید الملک، پسر نظام الملک به حیله گرفتند و عبدالملک عطاش نامی را به تولیت بر آن گمارند.

در کرانه راست زاینده رود، ‌ناحیه بزرگ « خالن لنجان / خالنجان / خولنجان » قرار دارد. مهم ترین شهر این ناحیه پیش از اسلام ورگان بوده، که عرب ها به آن فلاورجان گفته اند. ورگان از دو پاره « ور» یعنی کنار، کرانه، پهلو، سو، پیرامون، … و « گان » به معنی مکان تشکیل شده و ورگان به معنای سرزمین یا شهری است، در کنار یا کرانه رود زاینده رود. احتمالاَ در نخستین سده های اولیه اسلامی ورگان خراب شده و شهر فیروزان جای گزین آن گردیده است. فیروزان ظاهراً در سده 8 هـ . ق، که ابن بطوطه از آن گذشته، وجود داشته است. واژه فلاورجان از دو پاره «فلا»، به معنی دشت پهناور بلند، و «ورجان» که عربی شده ورگان است به معنی دشت ورجان تشکیل شده است. و ممکن است که این منطقه در روزگار باستان تا اواخر دوران ساسانی، دشت ورگان نامیده می شده که با ورود فلاورجان خوانده شده است.
بعدها خان لنجان که به این ناحیه و مرکز آن اطلاق شده، شاید جای فیروزان را گرفته است. خان لنجان به گونه خالنجان و خولنجان نگاشته می شده و به نام « خان ابرار » یعنی کاروانسرای نیکوکاران نیز شهرت داشته است. فلاورجان، مرکز بخش لنجان پایین یکی از دو بخش خان لنجان بوده است. به باور لسترنج ، نویسنده کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین های خلافت شرقی، خان لنجان یا فلاورجان کنونی، ‌ظاهرا با شهر فیروزان پیشین برابری کرده و جایی است که آثار جغرافیایی و راه نامه ها، آن را نخستین منزل گاه به سوی جنوب، در راه باختری اصفهان - شیراز شمرده اند. در سده 5 هـ . ق که ناصر خسرو در سفر به اصفهان از خان لنجان عبور کرده است، می گوید : بر دروازه شهر، نام سلطان طغرل بیگ نوشته دیدم. در زمان شاه عباس بزرگ صفوی (996- 1038 هـ . ق ) پلی بر روی زاینده رود بنا شده است، که به مناسبت نام شهر ورگان، به « پل ورگان » سرشناس گردیده است

شبیه خوانی (تعزیه) دردهه اول ماه محرم بطورمرتب دربعدازظهر وشب برگراز می گردد این تعریه ها به همت آقایان حاج محمد وحاج حسین مومن زاده اجرا م شود . در روز تاسوعا نخل بدوبش مردم سوگوار ازسمت خولنجان به طرف آدرگان با طبل زنان وسینه زنان وزنجیر زنان به حرکت درمی آید.

تعزیه بصورت نذری می باشد واولین شب تعزیه نذر توسط آقای جهانگیر غضنفرپور انجام می شود انشاا... که قبول درگاه حق تعالی قرار گیرد ایشان مردی سخت گوشی درزمینه کشاورزی مدرن نیز می باشد